“Niet met petje en sportschoenen in de knot ”

Knotten is niet zonder risico. De ziekenhuizen weten wanneer het knotseizoen op gang komt. Tijdens mijn opleiding leg ik sterk de nadruk op veiligheid: persoonlijke beschermingsmiddelen, lastminute risico-analyse (LMRA), positionering in de knot, veiligheidsgordel en leeflijn, veilig zagen… Je gaat nu eenmaal niet de knot in met een petje op en sportschoenen aan de voeten. Andere belangrijke thema’s in de opleiding zijn: soorten knotbomen, knottechniek, hanteren en onderhoud van de kettingzaag…

“Drie jaar bomen verknoeid”

In 1986 zag ik iemand hoog in een Italiaanse populier snoeiwerken uitvoeren. Ik ben op die kerel afgestapt. Dit wil ik ook leren! Ik mocht meteen als knaap aan de slag. Drie jaar lang heb ik bomen verknoeid. Ik werd er ziek van. Ik wou het op een andere manier aanpakken.

“Boomverzorging bij onze noorderburen”

Aangezien er toen geen opleiding ‘boomverzorging’ bestond in België, ben ik gaan studeren in Eindhoven en Arnhem. Van een Belg wordt gezegd dat hij geboren wordt met een baksteen in de maag. Welnu, Hollanders worden geboren met een groene long. Als je de grens oversteekt, dan merk je meteen dat ze in Nederland veel meer kansen benutten om bomen aan te planten.

“Later ben ik uit de boom gekomen”

Ik heb vele jaren geklommen en gesnoeid voor verschillende tuinaanleggers. Maar daar ben ik uiteindelijk mee gekapt omdat ik mijn eigen goesting wilde doen met bomen. Ik ben uit de boom gekomen en bomen beginnen aanplanten. Verplanten ook, want de juiste boom vereist de juiste plaats. Ik heb een passie ontwikkeld voor de boomgaard en zijn biodiversiteit. Ik verdiepte me in onderzoek rond de geschikte stand- en groeiplaats, of beter gezegd de terroir, voor bomen. Ik vertel heel graag over mijn vak boomverzorging , maar bij de klant bekijk ik niet enkel de bomen. Ik bekijk de tuin in zijn geheel. Ik ga op zoek naar de ziel van de tuin. Ik ben een zoekend mens en sta altijd open om kennis uit te wisselen.

“Boomreizen”

Ik vertel graag over mijn passie voor bomen. Geen seconde getwijfeld toen ze me her en der vroegen als lesgever. Lessenreeksen, studiedagen, reizen over bomen… het maakt niet uit, zolang ik maar mijn kennis kan doorgeven. Blij dat ik in het najaar de vrijwillige knotters van het West-Vlaamse Hart mag opleiden.

“Het oergevoel van knotten”

Ik hou nog steeds van knotten. Als knotter sta je te midden de natuur en het landschap. Het roept als het ware een oergevoel in je op. Het is ook teamwork. Je doet het samen met vrienden. Je moet goed voor elkaar zorgen en afstemmen met elkaar. Zo niet, dan komen daar gegarandeerd ongelukken van.