OP PELGRIMSTOCHT
DOOR ZUID-WEST-VLAANDEREN

Ook zin gekregen om de beentjes te trekken?

Op de website van het Vlaams Compostelagenootschap vind je alle info over de wereldberoemde pelgrimstocht.
Toch liever niet te ver van huis? Bekijk dan eens de wandelroutes van Toerisme Leiestreek vzw!

Langs het water, over glooiende wegen of op pittige kuitenbijters: een wandeling door Zuid-West-Vlaanderen is ook dit voorjaar een must. Wist je trouwens dat een van de routes naar het bekendste pelgrimsoord ter wereld ons werkingsgebied doorkruist? Wij ook niet! Onze man trok zijn stoutste wandelschoenen aan en vertrok op een stralende januaridag vol goeie moed richting… Compostela.

De Sjouwer, het bekende grensarbeidersmonument als je vanuit Frankrijk België binnenrijdt, verwelkomt me in Aalbeke. Een bord van de collega’s wijst op de paddentrek. Een behoedzame tred is dus aangewezen. Bij de fraaie Hoogmolen is het tijd voor een - zo gaat dat op pelgrimstochten - moment van reflectie. Naast water, landschap en biodiversiteit bevat de tocht dus ook een stukje erfgoed. Zo bevat de route alle aspecten van onze ­werking. Veel tijd om te mijmeren is er niet, de weg is vooruit! 

Ik voel me inmiddels als een kind op de achterbank. ‘Is het nog ver?’ Nee, we zijn er bijna! Rollegem kerk doemt op. Hier stopt de tocht, voor mij althans. Iets verderop verlaat de route Zuid-West-­Vlaanderen, richting Wallonië, Frankrijk en uiteindelijk Spanje. Compostela werd niet bereikt, maar de reis is belangrijker dan de bestemming. 

 

De route door onze regio loopt van Menen tot ­Rollegem, goed voor 15 à 20 kilometer pelgrimspret. Het gaat om een zogenaamde ‘aansluitingsroute’ tussen twee ­grotere pelgrims­wegen. Afhankelijk van je gewenste hoofdroute, kies je hier voor de Via Scaldea of de Via ­Brugensis richting ­Compostela. 

Met frisse benen en de blik op oneindig start ik in Menen, vlakbij de plaatselijke campus van het AZ Delta ziekenhuis. Het eerste deel brengt me via het Diefhondbos tot aan de Leie. De glinstering van het winterzonnetje op het water doet wonderen voor het moreel, het tempo is strak. Aan Het Leienhof sla ik in, weg van het water. Het etablissement is open. Is het te vroeg voor een opkikker? Ja, de ­missie is duidelijk: stappen, niet kappen. Op naar Lauwe!

Ik liep ooit verloren in mijn eigen straat, maar de juiste weg houden blijkt kinderspel. Je gebruikt de handige gps-tracker of volgt de paaltjes met het ­Compostela-logo. De route neemt kleine weggetjes, drukke straten zijn zeldzaam. Intussen trek ik langs weidse landschappen, statige knotbomen en ­slingerende kerkpaadjes. Dit stukje van ons werkingsgebied ontvouwt zich in al haar glorie.  

OP PELGRIMSTOCHT
DOOR ZUID-
WEST-VLAANDEREN

De Sjouwer, het bekende grensarbeidersmonument als je vanuit Frankrijk België binnenrijdt, verwelkomt me in Aalbeke. Een bord van de collega’s wijst op de paddentrek. Een behoedzame tred is dus aangewezen. Bij de fraaie Hoogmolen is het tijd voor een - zo gaat dat op pelgrimstochten - moment van reflectie. Naast water, landschap en biodiversiteit bevat de tocht dus ook een stukje erfgoed. Zo bevat de route alle aspecten van onze ­werking. Veel tijd om te mijmeren is er niet, de weg is vooruit! 

Ik voel me inmiddels als een kind op de achterbank. ‘Is het nog ver?’ Nee, we zijn er bijna! Rollegem kerk doemt op. Hier stopt de tocht, voor mij althans. Iets verderop verlaat de route Zuid-West-­Vlaanderen, richting Wallonië, Frankrijk en uiteindelijk Spanje. Compostela werd niet bereikt, maar de reis is belangrijker dan de bestemming. 

 

De route door onze regio loopt van Menen tot ­Rollegem, goed voor 15 à 20 kilometer pelgrimspret. Het gaat om een zogenaamde ‘aansluitingsroute’ tussen twee ­grotere pelgrims­wegen. Afhankelijk van je gewenste hoofdroute, kies je hier voor de Via Scaldea of de Via ­Brugensis richting ­Compostela. 

Met frisse benen en de blik op oneindig start ik in Menen, vlakbij de plaatselijke campus van het AZ Delta ziekenhuis. Het eerste deel brengt me via het Diefhondbos tot aan de Leie. De glinstering van het winterzonnetje op het water doet wonderen voor het moreel, het tempo is strak. Aan Het Leienhof sla ik in, weg van het water. Het etablissement is open. Is het te vroeg voor een opkikker? Ja, de ­missie is duidelijk: stappen, niet kappen. Op naar Lauwe!

Ik liep ooit verloren in mijn eigen straat, maar de juiste weg houden blijkt kinderspel. Je gebruikt de handige gps-tracker of volgt de paaltjes met het ­Compostela-logo. De route neemt kleine weggetjes, drukke straten zijn zeldzaam. Intussen trek ik langs weidse landschappen, statige knotbomen en ­slingerende kerkpaadjes. Dit stukje van ons werkingsgebied ontvouwt zich in al haar glorie.  

Langs het water, over glooiende wegen of op pittige kuitenbijters: een wandeling door Zuid-West-Vlaanderen is ook dit voorjaar een must. Wist je trouwens dat een van de routes naar het bekendste pelgrimsoord ter wereld ons werkingsgebied doorkruist? Wij ook niet! Onze man trok zijn stoutste wandelschoenen aan en vertrok op een stralende januaridag vol goeie moed richting… Compostela.

OOK ZIN GEKREGEN!