Zijn er ook nadelen?
‘Het is en blijft natuurlijk wel zwaar werk. In het najaar kan het flink koud of nat zijn. Je moet dus graag buiten zijn en bereid zijn om je in te spannen.’

Is er met de jaren iets veranderd aan het knotten?
‘Vooral het materiaal is fel verbeterd. Een goede uitrusting is essentieel. Vroeger was het in de natte weides soms zwoegen met kruiwagens. Dankzij de dumper kunnen we onze armen en benen wat meer sparen. Ik investeerde ook in extra kettingzagen. Die zijn piekfijn onderhouden. Mijn verleden als garagist komt hier goed van pas.’

Je bent dus nog lang niet uitgeknot?
‘Zolang het gaat, ga ik er ­alleszins mee door!’

Wil je op de hoogte blijven van knotopleidingen? Schrijf je dan zeker in op onze nieuwsbrief. Zo krijg je knotnieuwtjes heet van de naald!

Dag Jean-Paul! Waarom ben je tien jaar geleden begonnen met knotten?
‘Ik zag indertijd een oproep in het gemeentelijk magazine en die sprak me wel aan. Ik zit niet graag stil. Ook het gratis hout sprong in het oog. De opleiding viel in de smaak en al snel volgde het eerste knotwerk.’

Wie zijn je vaste knotmakkers?
‘Met enkele vrienden vormen we een team. Intussen zijn we een geoliede machine. De volgende generatie staat bovendien al klaar. Mijn kleinzonen staken me al een handje toe en ook mijn schoonzoon volgde de opleiding. Knotten brengt dus ook de familie dichter bij elkaar!’

Wat vind je er leuk aan?
‘De combinatie van samenhorigheid, vriendschap en werken in de buitenlucht. En samen het resultaat van de klus bekijken en de opbrengst verdelen, geeft een heel fijn gevoel. We leren ook bij van elkaar.‘